Treinen : hun weg is voorgebaand,
ze zoeven door het landschap
genadeloos ; soms lijken ze wel wreed
zoals ze onbarmhartig bermen vol
met bloeiend onkruid achterlaten -
en dan, hoe ze zich in beweging zetten :
nauwelijks merkbaar eerst
met kleine schokjes, en pas na een tijd
komen ze tot hun volle kracht
en fluitend razen ze voorbij signaal
en overweg, en over water
ze komen dan geruisloos stil -
een schok kaatst soms onzacht
hun inhoud en hun doel terug.
Frambozen staan vanzelf
met liefde in verband :
hun zachte huid en nauwelijks voelbare haartjes
worden liefst tegelijk met
lippen, tong en huig geproefd
langzaam smelten ze open
en naderhand weer dicht
je hoeft ze zelfs niet aan te raken -
direct nadien zijn ze ontastbare herinnering
uit: Genadeloos en fluitend, 1998
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten